معمولا گوشیهای هوشمند برای برآورده ساختن نیازهای مختلفی مانند تماس، وب گردی، اجرای برنامههای مختلف و البته گرفتن عکس و ویدئو مورد استفاده قرار میگیرند. دوربین گوشی، ماژول پیشرفتهای است که عملکرد پیچیدهای دارد. اگرچه کاربران علاقهی زیادی به دوربین گوشی خود دارند، فقط افراد کمی با ساختار و نحوه عملکرد آن آشنایی دارند.
بطور خلاصه دوربینهای امروزی دارای سنسورهایی هستند که عبارت است از صفحهای که روی آن المانهایی حساس به نور، موسوم به پیکسل وجود دارند. به عنوان مثال اگر ۱۲ میلیون از این المانها یا پیکسلها روی سنسور جای گرفته باشند میگوییم سنسور ۱۲ مگاپیکسل است. با فشردن کلید شاتر، نور به این پیکسلها برخورد کرده و سپس شدت این نورها بصورت یک جریان الکتریکی کالیبره شده، به یک مبدل فرستاده میشود و پس از پردازش آن، عکس نهایی تشکیل میشود.
نکته جالب این که، المانهای حساس به نور یا همان پیکسل، توانایی تشخیص رنگها را ندارند و صرفا شدت نور را شناسایی میکنند؛ به همین دلیل است که فیلتری موسوم به Bayer در دستگاه قرار دارد تا این شدت نور را تبدیل به عددی به نام RGB (قرمز، سبز، آبی) کند. سپس این RGB برای هر پیکسل به محلی برای پردازش فرستاده شده و در آنجا رنگ نهایی هر پیکسل تعیین میشود، همچنین برای جلوگیری از اشتباه در تشخیص رنگ، رنگ هر پیکسل با پیکسلهای کنارش مطابقت داده میشود و از کنار هم قرار گرفتن این رنگها عکس نهایی به وجود میآید.
اطلاعات دقیقتر در این زمینه در آینده منتشر خواهد شد.